Nefretiyle kinini ellerimle sıkıyorum
Bir musiki haline gelen hayatı
Gülmece bir metin gibi okuyup okuyup ağlıyorum
Zaman acımasız ve hoyrat
İnsanlar birbirlerine neden bu kadar soğuk kanat
Kanlı mücadeleyle oynamak olmuş büyük bir hakikat
Diyorlar seviyormuş gibi yap, insanlığını ise dışarı at
Kalpleri sıkıştıran bir buhran
Nefesler zor çıkarken, konuşmak olmuşsa hayal
Dön bir arkana bak diyorsa içindeki şeytan
De ona önemli değil dün,
Geçmişte kalamaz düşüncem artık hiçbir an
Acılı bir hatıra tutuyorsa bu beden
Hissiz bir bakış mı atarsın, bitmedi mi hala sitem
Gökyüzü şafağı her geçen gün karartırsa eğer
İçindeki ateş aydınlatsın günü,
Bırakmasın sevgin gücünü bu alemden
Buğulanan gözlerden akıyor nefret belası
İçten içe gizlenen bir gençlik hatırası
Tizden çıkan bir hıçkırık vakası
Geceler kadar hüzünlüsün ve yıldızlarınsa atası..
Soğurulan bir yaşam sevgisi gibi
Sevgiden ziyade bu bir ölüm belirtisi
Akıllardan çıkmalı artık kinin derin şüphesi
Kelebekler kadar hürsün ve belki de
Kısa bir hayat hikayesi...
Hicran dolu yıllar,
Nefsin bedenleşip kandırdığı insan-ı mahlukatlar
Yok oluşu kadehe koyup,
Şarap misali içiyorlar
Gözlerden süzülür sonun vakur aldatmacası
Eskilerden kalma hisli bir parşomen parçası
İçten gelen bir haykırış mı doğanın bu iç acısı
Şüpheyi alıp gidiyor cehennemin daimi tanrıçası
Zihinlerden silinmiş olmalı ki nefretle bakıyor,
Ruhunun hastalıklı şeytani yarası!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder