Büyük egolar tanıdın mı hiç? Bedenlerinden büyük egoları olan insanlar biliyor musun? Çoğu çirkin olur bu kimselerin. Kendi çirkinliklerinin prens-prenses'leridir. Bu cümle, okunduğunda gelir hemen akla birkaç kişi. İlk ihaneti hatırlıyor musun? Hatırlama çünkü son olmayacak. Hatırlama çünkü hatırladığın her an acı çekeceksin. Hatırlama çünkü o acı çektiğin kişi bunu hatırlamayacak. Ve son kez hatırlama çünkü, çünküsü yok, sadece hatırlama olur mu!
Aklını çıkarıyor mu bazı hatıralar, bazı şahsiyetler. Nefret havuzunda mutluluk üretir mi hiç hücreler! Sanki, sanki vakitlerden bir kış akşamı. Hava soğuk ve sen üşümüş parmaklarını gökyüzüne uzatıp bir şeyler diliyorsun. Duyan var mı bilmiyorsun. Hayaller biriktirip, bozuk para gibi harcıyorsun. Oysa sen ne edepli ne ahlaklı ne iyi bir çocuktun. Her denileni yapardın. Yaptığın için mi böyle oldun? Hep başkası senin yerine düşündüğü için mi oyunun son perdesinde bütün günahlar sana yıkıldı-habersiz!
Sustukça büyüyeceğini sanardın. Sahte güneşlerin vardı beslendiğin. Yönünü yanlış seçen bir ayçiçeği gibiydin. Yanlış şeyler yaşadın. Yanlış kişilere aşık oldun...Bir hayat diktiler senin için, onlara göre en pahalı kumaştan. Ama büyük geldi sana bu hayat. Kolları senden uzun, beli genişceydi. Sığamazdın, sığamazdık hiçbirimiz. Çünkü geçmişte yapamadıkları her şey için, genişlettiler kıyafeti. Kısa olmasın elalem ne der'i düşündüler, en afillisi olsun dediler, bizi yansıtsın dediler. Sen sustun sadece onlar dediler.
Ve sen, sen olmadın bu yaşına kadar. Onların diktirdiği kıyafeti taşımaya çalışan bir model oldun. Ama taşıyamadın. Ve biliyor musun yüzlerce insan tanıdım ama onu taşıyacak birini görmedim henüz. Senden dünyada bile mevcut olmayan kusursuzluğu istediler. Sen onlara itaat ettin. Büyüdüğünü sandın ama aldandın.
Büyüyen tek şey üzerine dikilen kıyafetti evlat, bunu hiç anlayamadın.
T.K
